生气

一时，有一个寺庙，有老和尚为主持。有一天老和尚在诵经之时，小沙弥小徒弟问老和尚「 师父！这个字您是不是念错？」。老和尚听了，就非常生气，跟小徒弟回答「 我开始念此经时，你尚未出生，岂能会错！」


ครั้งหนึ่ง ณ. วัดแห่งหนึ่ง มีหลวงตาเป็นเจ้าอาวาส วันหนึ่งขณะที่กำลังสวดมนต์ ลูกศิษย์ที่เป็นสามเณรถามขึ้นว่า “หลวงตาขอรับ ตรงนี้หลวงตาสวดผิดหรือเปล่า?” หลวงตาโกรธมาก ตอบกลับไปว่า “บทนี้ข้าสวดตั้งแต่เอ็งยังไม่เกิด จะผิดได้ยังไง!"


此事主要是内容，不在于念对或是念错，而是为了小事情何必要生气？何必要用粗语气来回答，这就说明，有时候年纪大也好，知识多也好，不代表智慧一定要高，修行之人慎之。


ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ว่าสวดถูกหรือผิด แต่อยู่ที่ว่าทำไมต้องโกรธ และทำไมต้องตอบด้วยคำพูดที่ไม่ดี เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า แม้เกิดก่อน แม้มีอายุมากกว่า แม้รู้มากกว่า แต่ไม่ได้หมายความเสมอไปว่า จะมีปัญญามากกว่า มีวุฒิภาวะมากกว่า และมีคุณธรรมมากกว่า ดังนี้แล้วผู้ประพฤติธรรมทั้งหลายพึงสังวรณ์